متغیرها یا متد های public در هر کجای برنامه قابل دسترسی هستند. متغیرها یا متدهای استاتیک بدون ایجاد نمونه ای از کلاس در دسترس عمومی هستند. اعضای استاتیک به طور پیش فرض در سطح عمومی در دسترس نیستند ، این به نوع دسترسی نسبت داده شده (public، private و یا protected) بستگی دارد. Void بیان می کند که متد هیچ مقداری را بر نمی گرداند.
Net. یک فریم ورک برنامه نویسی رایگان و متن باز است که توسط مایکروسافت توسعه یافته است. این فریم ورک به برنامه نویسان اجازه می دهد تا طیف گسترده ای از برنامه ها، از برنامه های دسکتاپ و وب گرفته تا برنامه ها و بازی های موبایل را با استفاده از زبان های برنامه نویسی مختلف مانند #C#، F و Visual Basic ایجاد کنند. دات نت مجموعه ای جامع از کتابخانه ها و ابزارهایی را ارائه می دهد که فرآیند برنامه نویسی را ساده کرده و برنامه نویسان را قادر می سازد تا برنامه های کاربردی قدرتمند و مقیاس پذیر بسازند. این فریم ورک شامل یک Common Language Runtime (CLR) است که مدیریت خودکار حافظه، امنیت و مدیریت خطا را فراهم می کند، و همچنین کتابخانه ای وسیع از کلاس ها دارد که دسترسی به عملکردهای رایجی مانند I/O فایل، شبکه و ... را فراهم می کند. دات نت همچنین از انواع پارادایم های برنامه نویسی از جمله برنامه نویسی شی گرا پشتیبانی می کند و شامل پشتیبانی از الگوهای طراحی محبوب مانند Model-View-Controller (MVC) و Command-Line Interface (CLI) می شود. دات نت علاوه بر عملکرد اصلی خود، شامل طیف وسیعی از ابزارها و فناوری های اضافی، از جمله ASP.NET برای توسعه وب، Entity Framework برای توسعه پایگاه داده و Xamarin برای توسعه برنامه های کاربردی تلفن همراه است.
برخی از مزایای استفاده از NET. شامل پایداری بالا، امنیت قوی، قابلیت انعطافپذیری، سادگی توسعه، پشتیبانی از زبانهای مختلف، و استفاده از کتابخانههای قدرتمند است.
در دات نت، انواع داده ها به عنوان Reference Type و Value Type طبقه بندی می شوند. تفاوت اصلی این دو در نحوه ذخیره و دستکاری آنها در حافظه است. Value Type مستقیماً در محل حافظه که در آن اعلان شده ذخیره می شود، در حالی که Reference Type در Managed Heap ذخیره می شود و از طریق یک رفرنس (Reference) یا اشاره گر (Pointer) قابل دسترسی ست. نمونه هایی از Value Type عبارتند از integer، float، boolean و struct. نوع Value Type معمولاً برای ذخیره داده های ساده ای که اندازه کوچکی دارند و اغلب در عملیات حسابی استفاده می شوند مورد استفاده قرار می گیرد. از سوی دیگر، Reference Type برای نمایش انواع داده های پیچیده تر، مانند object، array، string و delegate استفاده می شود. این نوع داده ها در Managed Heap ذخیره می شوند و متغیرهای آنها حاوی یک رفرنس به مکان حافظه ای است که مقدار در آن ذخیره می شود. هنگامی که یک Reference Type به عنوان پارامتر به یک متد ارسال می شود یا به متغیر دیگری اختصاص می یابد، فقط رفرنس کپی می شود، نه مقدار واقعی. تفاوت مهم دیگر این است که وقتی یک Value Type به عنوان پارامتر به یک متد ارسال میشود، یک کپی از مقدار ارسال میشود و هر تغییری که در داخل متد در مقدار ایجاد شود، بر مقدار اصلی تأثیر نمیگذارد. با این حال، هنگامی که یک Reference Type به عنوان پارامتر به یک متد ارسال می شود، یک رفرنس به شی اصلی ارسال می شود و هر تغییری که در شیء در داخل متد ایجاد شود، شی اصلی را تحت تأثیر قرار می دهد. به طور خلاصه، تفاوت های کلیدی بین انواع مرجع و انواع مقادیر در دات نت عبارتند از: - Value Type مستقیماً در حافظه ذخیره می شود، در حالی که Reference Type در پشته مدیریت شده(Managed Heap) ذخیره می شود و از طریق یک رفرنس (Reference) یا اشاره گر (Pointer) قابل دسترسی ست. - Value Type برای نمایش انواع ساده استفاده می شود، در حالی که Reference Type برای نمایش انواع داده های پیچیده تر استفاده می شود. - Value Type با مقدار ارسال می شود (Call by Value)، در حالی که Reference Type با رفرنس ارسال می شود(Call by reference).
کلاس Abstract می تواند برای برخی از متدهای خود پیاده سازی را فراهم کند، در حالی که یک Interface نمی تواند هیچ پیاده سازی را ارائه دهد. یک کلاس می تواند از چندین Interface ارث بری کند، اما فقط می تواند از یک کلاس Abstract ارث بری کند.
جمع آوری زباله (Garbage Collection) در NET. یک فرآیند مدیریت خودکار حافظه است که اشیاء موجود در حافظه برنامه NET. را ردیابی و مدیریت می کند. به طور دوره ای حافظه را برای اشیایی که دیگر توسط برنامه استفاده نمی شود اسکن می کند و حافظه مورد استفاده توسط آن اشیاء را آزاد می کند. این فرآیند به جلوگیری از نشت حافظه (Memory leaks) و سایر مشکلات مربوط به حافظه کمک می کند. توسعه دهندگان نیازی به مدیریت حافظه به صورت دستی در NET. ندارند، زیرا Garbage Collector به طور خودکار آن را مدیریت می کند، اما درک نحوه کار Garbage Collector و بهینه سازی آن می تواند عملکرد برنامه را بهبود بخشد.
Common Type System (CTS) بخش مهمی از NET Framework. است که قابلیت همکاری بین زبان های مختلف دات نت را امکان پذیر می کند و ایجاد برنامه های کاربردی چند زبانه را ممکن می سازد. CTS مجموعه ای از انواع داده ها و قوانین ، برای تعیین نحوه تعامل انواع داده ها با یکدیگر، تعریف می کند و تضمین می کند که اشیاء ایجاد شده توسط زبان های برنامه نویسی مختلف می توانند به جای یکدیگر در محیط دات نت استفاده شوند. به طور واضح تر، CTS انواع داده های اساسی مانند اعداد صحیح (integer)، اعداد ممیز شناور (floating-point) و کاراکترها (characters) و همچنین انواع پیچیده تر مانند آرایه ها (arrays)، کلاس ها (classes) و اینترفیس ها (interfaces) را تعریف می کند و مشخص می کند که چگونه می توان از این داده ها در وراثت (Inheritance)، پلی مورفیسم (Polymorphism) و دیگر مفاهیم برنامه نویسی شی گرا استفاده کرد.
Common Language Runtime (CLR) از اجزای ماشین مجازی فریم ورک دات نت است که اجرای کد دات نت را مدیریت می کند و طیف وسیعی از خدمات از جمله مدیریت حافظه، امنیت و مدیریت خطا را ارائه می دهد. CLR کد دات نت را به یک زبان میانی به نام زبان میانی مشترک (CIL) یا زبان میانی مایکروسافت (MSIL) کامپایل می کند که تنها توسط خود CLR اجرا می شود. هم چنین CLR مسئول کامپایل Just In Time (JIT) است که کد CIL را در زمان اجرا به کد محلی کامپایل می کند. از قابلیت های دیگر CLR این است که بستری را برای قابلیت همکاری بین زبانهای مختلف داتنت فراهم میکند به این صورت که به کدهای نوشته شده به زبانهای مختلف اجازه میدهد به طور یکپارچه در یک برنامه واحد اجرا شوند.
فایل های DLL و EXE هر دو نوع فایل های اجرایی هستند که در سیستم عامل های ویندوز استفاده می شوند. در حالی که هر دو فایل حاوی کد قابل اجرا هستند، تفاوت اصلی آنها در استفاده مورد نظر و نحوه بارگذاری آنها در حافظه نهفته است. یک فایل EXE یک فایل اجرایی مستقل است که می تواند به طور مستقل به عنوان یک برنامه اجرا شود. هنگامی که یک فایل EXE اجرا می شود، یک فرآیند جدید در حافظه ایجاد می کند و به طور مستقل اجرا می شود تا زمانی که پایان یابد. از طرف دیگر، یک فایل DLL یک کتابخانه پیوند پویا (Dynamic Link Library) است که شامل توابع اجرایی است که می تواند توسط چندین برنامه به طور همزمان استفاده شود. فایل های DLL برنامه های مستقلی نیستند و تنها زمانی در حافظه بارگذاری می شوند که برنامه نیاز به استفاده از آنها داشته باشد. این مساله به چندین برنامه اجازه می دهد تا DLL یکسانی را به اشتراک بگذارند و میزان حافظه مورد نیاز برای اجرای چندین برنامه را کاهش می دهد.
Global Assembly Cache (GAC) یک مخزن مرکزی در دات نت فریم ورک است. این مخزن اسمبلی هایی را ذخیره میکند که قرار است توسط چندین برنامه به اشتراک گذاشته شوند و بنابراین نامی قوی برای اطمینان از منحصر به فرد بودن آنها داده میشود. GAC مکانیزمی برای نسخهسازی و اشتراکگذاری اسمبلی ها فراهم میکند که خطر تداخل نسخه بین برنامههایی که از یک اسمبلی استفاده میکنند را کاهش می دهد. با استفاده از ابزار Gacutil.exe می توان به GAC دسترسی پیدا کرد که به برنامه نویسان امکان نصب، حذف و مدیریت اسمبلی ها در GAC را می دهد. به طور کلی، GAC یکی از ویژگی های مهم دات نت فریم ورک است که استفاده مجدد از کد را تسهیل می کند و یک محیط توسعه سازگار و پایدار را ترویج می کند.
سوالی هست که اینجا نمیبینیش و از نظر تو مهمه؟ خودت سوالی داری که دنبال جوابشی؟ جواب بهتری واسه یکی از سوالای بالا داری؟ پس واسمون بفرست.